Van Uluru naar Darwin, + FOTO'S!!

Hey!

Ja we weten het, we laten veel te lang niks van ons horen op deze site. Tenminste, voor jullie lijkt het lang, maar bij ons vliegt de tijd. En als je in een maand half Australie doorrijdt, vergeet je al snel een verhaal voor de site te maken, helemaal als je niet eens bereik voor je telefoon hebt, laat staan internet!

Maar goed, genoeg excuusjes, laten we jullie dan ook snel op de hoogte brengen. Er is namelijk een hoop gebeurd de afgelopen maand. De laatste keer dat jullie van ons hoorden hadden we net Vincents verjaardag gevierd in Barcaldine. Heerlijke tijd daar gehad, een zakcentje verdiend en ontzettend leuke mensen ontmoet. Bovendien gratis internet en dus raakten we weer een beetje bij met de bewoonde wereld. De dag dat we vertrokken vanuit ' Barky' hadden we ons voorgenomen om een flinke slinger te maken. En dus kwamen we na een slopende en saaie dag aan in een nog kleiner gehucht dan barky, namelijk Cloncurry. Paul heeft er hier een traditie van gemaakt om alle campingbazen en bazinnen om er een mooi prijsje voor die twee arme backpackers van te maken. Ook in Cloncurry lukte hem dat en met een mooi dealtje in de zak bleven we een paar dagen op de camping in Cloncurry. Lekker zwembad en weer een mooie campkitchen dus goed toefen daar! Toen we voor boodschappen het dorpje ingingen bleek het nog wel mee te vallen hoe achtergesteld ze daar waren. Er was namelijk een Rabobank, die lui zitten ook overal.

Na een paar dagen relaxen, geld besparen en bijkomen van al die saaie kilometers, was het toch weer tijd om op pad te gaan. We wilden namelijk naar die rots toe! Ook die dag was het plan om weer een flink stuk over het Australische asflat te scheuren. Na 950 kilometers kwamen we ook pas aan op de bestemming, Wauchope. Die dag kwamen we ook aan in een nieuwe staat, The Northers Territory. We waren van tevoren al gewaarschuwd voor dronken aboriginals, en inderdaad, daar waren er een hoop van. In ons kampeerboek stond de lokatie als een campground, maar in feite kwam het erop neer dat het een grasveld achter een pub was. Wij vonden echter aales wel prima. Het was namelijk al donker en we zouden de volgende morgen toch weer goed vertrekken. 's Avonds kwamen we er achter dat er maar rare regels voor die kroeg golden. Alle aboriginals mochten namelijk niet naar binnen. Ze mochten alleen via een luije dingen kopen bij de kroeg. Pure discriminatie en waren we de volgende morgen dus ook al snel vertrokken. We hoorden later dat de regels in The Northern Territory ook extra streng zijn i.v.m. de rest van Australie, wat betreft alcohol en horeca dan. Je mag daar namelijk pas na twee uur 's middags pas alcohol kopen en niet na acht uur 's avonds. En als je dan wat koopt, voor een belachelijk hoge prijs, mag het niet meer zijn dan twee liter wijn, een fles port of een sixpack bier per keer. Sterke drank was dan weer geen probleem, want dat is te duur voor de aboriginals. Zo kunnen we nog wel even doorgaan. We hadden het al snel door; het is een trieste situatie die het cultuurverschil van de aboriginals en de andere australiers met zich meebrengt. Om zes uur de wekker gezet en om zeven uur zaten we weer in de falcon om richting Alice Springs te gaan. Ook voor Alice Springs waren we gewaarschuwd. Het wordt daar namelijk sterk afgeraden om na zonsondergang de stad in te gaan. Overdag zou je ook een groot risico lopen om overvallen te worden. En dus gingen we extra voorzichtig en voorbereid de stad in. Niet dat we de bijl mee hadden genomen, maar wel even de autoradio uit de auto halen etc. Maar zoals zo vaak al tijdens onze reis, alles over Alice Springs wordt zwaar overdreven. OK, er zitten veel aboriginals, maar niemand die je wat doet. Toch konden we het niet laten om ook 's avonds de stad in te gaan. En ook 's avonds was er helemaal niks aan de hand. Buiten de stad hadden we een mooie camping gevonden en bij de Australische VVV hadden we informatie verzameld voor Ayers Rock, want dat was nog maar 450 kilomter!

Twee dagen later vertrokken we vanuit Alice Springs naar Ayers Rock, of Uluru. Je denkt dat het alleen die rots is midden in de woestijn, maar met een paar miljoen bezoekers per jaar is er toch wel iets meer dan alleen die rots. Ze hebben daar een heel dorp aangelegd, met de meest luxe hotels, een vliegveld, en zelfs een shoppingcenter. Ook daar hadden we weer camping gevonden. Daar hebben we een aardig australisch stel ontmoet uit Brisbane. We kunnen zelfs als we in Brisbane zijn bij hen in de tuin kamperen. Mooi mazzel dus weer! De volgende dag zijn we naar Uluru geweest en dat was echt supervet. Naast Uluru liggen de Olgas en dat vonden we misschien nog wel mooier dan Uluru zelf. Helaas konden we Uluru niet beklimmen, er stond teveel wind. Erg jammer, maar wel een goed excuus om er misschien over een paar jaar nog een keer heen te gaan, haha.

De volgende bestemming was Kings Canyon. Zoals de naam het eigenlijk al zegt is dat een giganische canyon waar je helemaal op en omheen kan lopen. Dus op Koninginnedag hebben we Kings Canyon beklommen. Echt niet normaal wat je daar allemaal ziet! We echt een paar keer met de bek vol tanden gestaan en de foto's liegen er ook zeker niet om. 's Avonds op de camping kwamen we twee Nederlanders en een Belg tegen, zodag we toch nog een beetje Koninginnedag konden vieren, met de nodige borrels.

Met een klein beetje een kater konden we nu op pad naar Darwin. Dat betekent dat je al die honderden saaie kilometers opnieuw moet rijden. Gelukkig gaat terug altijd sneller dan heen en waren we na een dag weer in Alice. Zelfde camping maar genomen, want die was prima en niet zo duur. Toch begon ons budget al snel te slinken. Voornamelijk door al dat tanken. De benzineprijs is ontzettend hoog in the Outback en op al die lange stukken verbruikt de Falcon behoorlijjk. Niets aan te doen en het was het zeker waard, maar dat betekent wel dat we even wat rustiger aan moeten doen met ons budget.

Ook de volgende dag hadden we weer een stuk gereden, we wilden namelijk Pauls verjaardag in Darwin vieren. Na weer een dag toeren kwamen we aan op alweer een super campground, Banka Banka. Lekker goedkoop en een nieuw en schoon toiletgebouw. Daar hebben we ook weer mogen genieten van de Australische gastvrijheid, want we werden door andere kampeerders uitgenodigd voor het avondeten. Echt aardige lui met de raarste verhalen. Die gozer was namelijk al een keer gebeten door een dodelijke slang en een schorpioen. En als hij gaat kamperen vangt hij voor de grap kleine krokodillen, bindt de bek af met ducktape en gooit 'm dan bij zijn maten in de tent. Zal wel Australische humor zijn. En ook van deze mensen kregen we een adres en een telefoonnummer. Ze wonen aan het strand, dicht bij de Whitsundays en The Great Barrier Reef, dus daar zullen we zeker even langsgaan.

Na een paar dagen vertrokken we richting Darwin. Weer een gigantisch eind jagen, maar wel eindelijk in Darwin. In ons campingboek stond een camping dichtbij de stad omschreven. Alleen die bleek na een uur zoeken een week daarvoor failliet te zijn gegaan en de dichtsbijzijnde camping was twaalf kilometer verderop. Dat was even wat minder nieuws om half negen 's avonds. Toch hadden we uiteindelijk de camping gevonden en een slaapplek voor de nacht. Voor de grap vroegen we toch nog even of er gevaarlijke beesten op de camping zaten. Heel droog antwoorde het oude vrouwtje dat het wel meeviel, alleen wat pythons. Vanwege de grote afstand naar de stad (en ook een klein beetje vanwege de slangen), was dit verre van ideaal. Want als we voor het eerst sinds een maand een keertje wilden gaan stappen zouden we een taxi moeten nemen en dan begint alles wel erg in de papieren te lopen. En omdat Paul maar 1 keer 22 wordt, besloten we om de volgende dag een hostel in de stad te zoeken. Na een kort nachtje gingen we de volgende morgen de stad in op zoek naar een slaapplek in het centrum. Alweer hadden we mazzel, want de eerste het beste hostel waar we aankwamen had achter het hostel een klein kampeerplekje voor tenten. We betaalden daar dezelfde prijs als bij de camping buiten de stad dus dat was weer een superdeal! Snel de tent opgezet en daarna lekker lopends de stad ingegaan om Pauls verjaardag te vieren.

Darwin is een heel erg leuke stad, eigenlijk een groot dorp. Je hebt het gevoel dat je op een tropisch eiland en dat is eigenlijk ook niet zo gek. Darwin is dichter bij Indonesie dan bij Sydney. 's Avonds was er een soort van braderie bij het strand. 's Avonds was er een vliegshow en een soort didgeridoo concert. Daarna zijn we de stad ingegaan en hebben we een lekker biertje gedronken op Pauls verjaardag om in de late uurtjes weer terug te gaan naar het hostel.

De volgende dag zijn we weer de hele dag de stad ingegaan. Toen we naar de VVV gingen voor wat informatie voor de terugweg was er een cameraploeg. En ja hoor, of we even een interview konden doen. En dus kwamen we met onze kop die avond mooi even op de Australische Hart van Nederland.

Omdat het leven in de stad een stuk duurder is dan daarbuiten, was het de volgende dag helaas alweer tijd om Darwin te verlaten. Onder Darwin liggen een paar hele mooie National Parks met watervallen, oerwouden en krokodillen van wel zes meter lang. In Litchfield, een van de mooiste NP's van Australie hadden we weer een mooie camping gevonden. Je mag daar niet bij de rivieren en beken komen, de kans dat een krokodil je het water intrekt en opeet is te groot. En helaas, door het lange regenseizoen was er een hoop in het park gesloten. Normaal kan je daar namelijk zwemmen in gigantisch helder water en tussen de watervallen, maar dit jaar nog niet omdat er nog teveel krokodillen zaten. Dat hadden we dus ook maar niet gedaan.

Na een paar dagen in Litchfield hadden we het eigenlijk wel gezien en begon het hele Outback gebeuren ons een beetje de neus uit te komen. Dus na (alweer) een lang stuk rijden kwamen we weer aan bij Banka Banka. Paar dagen lekker kalm 'an gedaan. Beetje gitaarspelen, lezen en Paul lekker hardlopen. Vervolgens zijn we weer naar Cloncurry gereden. Daar herkenden ze ons nog en konden we weer een mooie deal maken met de campingbaas, waardoor we weer drie dagen voor weinig konden staan. En ja hoor, ook hier hebben we weer mooi Australisch volk ontmoet en bij hen zijn we dan ook welkom voor een overnachting en een BBQ.

Op dit moment zitten we alweer in Townsville. We zijn The Outback weer uit, de telefoons hebben weer bereik en op elke hoek van de straat zit weer een Mac. De tijd begint nu ook weer heel snel te gaan, over vijf weken vertrekken we alweer. Daar proberen we zeker nog niet aan te denken en we hebben nog 1700 kilomter aan kust te zien. Na Townsville gaan we een stukje verder naar het noorden, richting Cairns, om dan weer naar beneden te gaan rijden richting Brisbane en daar de auto te verkopen. Voordat we dat doen moeten we nog wel even proberen een muis te vangen die al zes weken met ons meerijdt en lekker van onze pasta en noodles eet. Wij gaan nu dus weer even de vallen in de auto klaarzetten.

Oja, we hebben ook (eindelijk) foto's
https://picasaweb.google.com/106417093137924838104/May212011?authkey=Gv1sRgCOzPk8eVxr3AQQ#

Groetjes,

Paul, Vincent en Mr. Jingles, de muis